18 Ekim 2008



Saati kırdım.


Parçalarını bir ağacın altına en bulunmaması gereken yere gömdüm.


Başında eski günlerden kalan mektubumu okudum.


ve gülümsedim.
Sanırım artık sevindiğim kadar yalnız değilim.

Hiç yorum yok: