vurun kahbeye!

şu sıralar sürekli birilerinden azar işitiyorum salaklaştım mı ne? işin kötü tarafıda yaptıklarımın bana gayet düzgün şeylermiş gibi gözükmesi.. şu söylediğime bakılırsa baya etkilerinin altına girmişim bile noluyo lan!? rüyamda bile kardeşim market kasiyerine bize işkence çektirdiği için bağırdım diye çemkirdi de çemkirdi. sonra sevgilim olduğum yeri söyleyince önce ağzıma sıçtı sonra benle konuşmadı falan. neyse ne diyoruz hayırdır inşallaaaah...

bi gün karşıma biri çıksın ama çok tesadüf bi şekilde böyle hiç beklemediğim bi anda
ama kesinlikle hiç tanımadığım biri olmalı
mesela yoldan geçen herhangi biri
filmlerdeki gibi o hiç olmayacak tesadüflerden
ben ona içimden ne geliyosa anlatıyım anlatıyım dinlesin.
sonra da gitsin.

bazen o yapmaktan çok korktuğun şeyler
bi zaman sonra devranı döndürüp
"ne varmış ki bunda" dedirtebiliyor.
dedim.

her şeyi kendi ellerimle mahvetmeye bayılıyorum. eskisinden daha da duyarsızım. bazen kendimi ciddi ciddi aptal olarak gördüğüm bile oluyor. gerçekten aptallaşıyorum elim de olmadan. nefes alıcak yerim kalmayınca daha da aptal daha da!
insanların kalbini kırıyorum bazen isteyerek bile yapıyorum bunu engel olamıyorum kendime. sinirimi en olmadık insandan çıkarıyorum. sonra da ne yaptım ki? diyorum. garip. değişiyorum elimde olmadan. kendim olmadan. birine o kadar çok baglanıyorum ki bazen o olmasa ölücem sanki ama ölmücem eminim. ben ölsem o da ölmücek. insanoglu nankör ve benimde şu durumda nankör davranmam oldukça kaçınılmaz.
kolay kolay heycanlanmıyorum hiç bişeye ve hatırlamıyorum bile en son ne zaman göz yaşı döktüğümü. ağlamanın en önemli şeylerden olduğunu düşünürdüm oysa şimdi onu bile kaybetmiş gibiyim. öyle ki bazen tam da gözlerim dolduğu sırada onları saklayacak yeri yollar bile arar oldum. ben değiştim. bambaşka oldum. kötü oldum. bazen gereğinden fazla iyi. bazen fazla takıntılı bazen umursamaz. aşık olup aynı anda kalpsiz olabildim. beynimle sevdim kalbimle degil. mantık dedim sonuna kadar. mantığıma yenik düştüm. aşık oldum, aldatıldım, kaybettim terkettim, terkedildim.. ama hiç bi zaman gülümsemeyi eksik etmemiştim yüzümden.
yüzüm ya.. yüzüm..
artık bana bile gülmüyor.

belki blogumu kapatırım.. kararsızım.