Sonu yok bunun, tarifi bile yok.
Söndürülmeye mahkum, yanan birer kağıt parçası gibi aynı yerde söndürülüp, aynı çöplüğe düşebiliriz belki. Hatta belki biri sönmeye mecburken ya da elinden gelen tek iyi şeyin bu olduğunu sanmışken. Kirli sokakların, kirli kaldırımların birinde belki?

Belki bir yolun başı, belki de sonuna gelmişimdir emin değilim buaralar. Birileri başlarken, birileri bitiyor hiç korkmadan.. Çekinmeden, usanmadan ve hatta uslanmadan. Göründüğü kadar da zor değildir belki yeniden başlamak. Ne dersin?