yeni bir eve taşınıyor gibiyim.

eskilerimi terk etmeye tüm hücrelerimle hazır gibi.

elimde en küçük valizimle kapının eşiğine gelmiş

arkama bakıyorum en son seyrettiğimiz filmdeki o sahne gibi..

koca bir hayata gülümseyerek elveda diyebilmek,

hiç bu kadar kolay olmamıştı

ama işime de gelmedi değil hani..

bu evde bu odada..

sırtımı yasladığım,

sinirlenip tekme attığım duvarlarım daha da soğuk doğru.

pencereleri daha çok karanlığa bakar olmuş

güneş girmeden duramayan yerlerden sinekler eksik olmuyor şimdi..

bir yanım kırıp dökmek istiyor

bir yanım da..

her neyse..

hani istersin ya

rüya olsun diye her şey

ben rüya olmasın diye yalvarıyorum bu sefer..

gitmek istiyorum arkama bakmadan.

ama bazen.

evet.

hiç bir terkediliş böyle güzel olmamıştı.

eşikten geçip hoş geliyorum yepyeni hayatıma!